Bogracz? prawie, bo wegetariański

  

Pamiętam pierwszy raz, kiedy usłyszałam o bograczu - byłam gdzieś w połowie podstawówki, sroga zima, mama wróciła z wyjazdu na Śląsk. Dalej nie wiem, czy pamiętam dobrze, w końcu moja skleroza jest słynna wśród znajomych nie bez przyczyny ;), ale wydaje mi się, że w restauracji podano mamie ów tajemniczy bogracz w podgrzewanym kociołku wiszącym na małym trójnogu. Każdy nakładał sobie własną porcję, zjadał ze smakiem i zaciekawieniem, a potem się dziwował, że taka smaczna i rozgrzewająca zupa (ważne w zimie :)), tak mało jest u nas znana.

Drugi raz "spotkałam" się z bograczem już bardziej namacalnie - mieszkałam w Oławie, mama akurat wróciła na Boże Narodzenie do kraju i miała przyjechać obejrzeć jak się dziecku żyje. Postanowiłam, że ugotuję coś co ją pewnie ucieszy no i padło na bogracz. Przepis wygrzebałam gdzieś w czeluściach Internetu. Używaną przez Węgrów wołowinę zastąpiłam łopatką, nakupiłam papryki i wszystkim smakowało, a przynajmniej tak mówili ;)

No dobrze, przyznam się, pewnie i tak większość się domyśli. Mój wegetariański "bogracz" wegetariańskim jest tylko i wyłącznie dlatego, że zapomniałam kupić mięso :D Chyba zamiast mówić "ja i moja skleroza" powinnam zacząć mówić "moja skleroza i ja", tak by było bardziej uczciwie...

Do prawdziwego bogracza potrzebne by było jakieś 600-800 g wołowiny (podsmażyć z cebulą na początku, a dalej zgodnie z przepisem), smalec zamiast oleju i więcej czasu na gotowanie. Jeśli czasu brak, to wystarczy zastąpić wołowiną łopatką wieprzową i będzie trochę szybciej.

 

 

Prawie bogracz

4 łyżki oleju
1 cebula
2 ząbki czosnku
3 ziemniaki
2 marchewki
1 pietruszka
1 łodyga selera naciowego
1 puszka pomidorów
1 żółta papryka
1 czerwona papryka
2 łyżki płatków suszonej papryki
4 łyżeczki słodkiej papryki w proszku
1/2-1 suszona papryka chilli/1 łyżeczka ostrej papryki w proszku
ew. 1/2 łyżeczki wędzonej papryki w proszku
sól

Obrałam, umyłam i pokroiłam wszystkie warzywa. Cebulę w kostkę, czosnek posiekałam bardzo drobno, ziemniaki – w centymetrową kostkę, marchewki i pietruszkę starłam na grubych oczkach tarki do warzyw, seler naciowy – w bardzo drobną kostkę, paprykę – w 2 cm kostkę.

Do rozgrzanego sporego garnka o grubym dnie wlałam olej i zeszkliłam na nim cebulę, (jeśli ktoś będzie używał mięsa, to właśnie teraz trzeba je dodać – jakiś 600-800 g pokrojonego w kostkę), dodałam czosnek i ziemniaki. Mieszając smażyłam ok. 5 minut, dodałam startą marchew i pietruszkę oraz pokrojony seler, wlałam pomidory z puszki, ok. pół litra wody (wygodnie odmierzyć puszką po pomidorach), wszystkie papryki. Posoliłam. Do tego momentu całość zajęła mi ok. 15-20 minut (w tzw. międzyczasie rozpakowałam jeszcze część zakupów ;)), gotowałam pod przykryciem jeszcze ok. 20-30 minut na małym ogniu. I już :) Gotowe :)

Ta zupa, tak jak i oryginalny bogracz, zyskuje na odgrzewaniu, warto więc przygotować ją dzień wcześniej.