Menu na Sylwestra…

Menu na (imieniny) Sylwestra, menu na Sylwester (o zgrozo!), menu na Nowy Rok (a to tylko jego powitanie przeca) - nigdy do końca nie byłam przekonana co do nazewnictwa tego dnia, błędnego czy poprawnego, ale nie o nie tu chodzi przecież, prawda? Zaczyna się KARNAWAŁ, więc okazji do spotkań jakby więcej. Właśnie o to chodzi, żeby się spotkać z ludźmi, z którymi chcemy spędzić ten czas, miły z założenia, pobawić się razem (a definicję zabawy każdy ma swoją), do rana kawał czasu, więc naturalną koleją rzeczy coś zjeść trzeba :) Mnie w tym roku odpadnie gotowanie, zrobię zaraz jakąś sałatkę, która się nie zmasakruje za mocno w pojemniku, w plecaku, przez śniegi do schroniska, ALE dla Was krótkie zestawienie tego, co przygotować można korzystając z przepisów na blogu. Mam nadzieję, że przyda się na czas całego karnawału :) PS Tutaj znajdziecie jeszcze inne zestawienie przepisów przydatne na różne okazje.

Kochani, jeszcze chciałam Wam złożyć życzenia noworoczne – trafnych i łatwych wyborów,
prawdziwie życzliwych ludzi wkoło, mądrości odróżnienia ich od innych,
no i zdrowia Dziękuję, że spotykacie się ze mną Przy Dużym Stole

Na ciepło: - paszteciki z ciasta krucho-drożdżowego, bo przecież barszcz będzie, prawda? :) Od samego początku hit na blogu

- kiełbaski z warzywami na ostro

- tortille zapiekane z farszem fasolowo-paprykowym, smaczne również na zimno

- wątróbka w boczku, zamiast na grillu pieczona w piekarniku, albo na patelni

- kawałki kurczaka, jak z tej sieciówki na literę K, ale zdrowe – patrzcie, Państwo, smaczne i zdrowe, nie wyklucza się ;)
- łopatka! Niedrogie mięso, a jakie wszechstronne – duszone w czerwonym winie, albo w sosie cebulowo-śmietanowym (to ta poniżej, nieodmiennie sama myśl o tej właśnie powoduje u mnie burczenie w brzuchu)

- zamiast odwiecznego bigosu – golonka w kapuście!

- warzywa pieczone w piekarniku, praktycznie same się robią, nawet panowie nie narzekają, że mięsa w tym nie ma, ale dla rozwiania obaw można dorzucić na tą samą blachę łopatkę pokrojoną w małe kawałki i owiniętą w cieniutkie plasterki boczku… Tam nie musi być wielkiego kabaczka jak z targu, może być kilka mniejszych, tych zielonych, są w sklepach

- kurczak w occie z sosem winnym – naturalny cukier z octu jabłkowego karmelizuje się i nadaje mięsu ten piękny ciemny kolor, jedna z moich ulubionych wersji kurczaka

- kurczak cacciatore – doskonale się odgrzewa

- ziemniaki w pomidorach - hiszpańskie i gorrrrrrrące

- curry warzywne, albo

 curry z kurczaka – niekłopotliwe do odgrzania

Bufet: - powtórzę jeszcze paszteciki z ciasta krucho-drożdżowego (pierwsze zdjęcie od góry), bo na zimno też są nie do pobicia
- crack n’egg – jajka zapiekane w koszyczkach z chleba tostowego – 15 minut roboty i na stałe wchodzą do repertuaru – tak zapewniała mnie na FB @Gazeta Poranna, która przygotowała je ostatnio
PS tu, na blogu, od 2008 roku, a u Marthy Stewart dopiero kilka dni temu

- quiche albo tarta ze szpinakiem i serem feta

- tarta z (niekoniecznie) brązowymi pieczarkami

- hiszpańska tortilla z groszkiem
- tortille zapiekane z farszem fasolowo-paprykowym
- tortille z warzywami, całym bukietem warzyw do wyboru przez Was i gości

- szynka/wędlina gotowana w 5 minut, dosłownie, jeszcze zdążycie
- wątróbka w boczku, zamiast na grillu pieczona w piekarniku, albo na patelni, lubię ją też na zimno
- kawałki kurczaka, jak z tej sieciówki na literę K, ale zdrowe – na zimno, z sosem jakimś pysznym, albo kilkoma
- do kanapek koniecznie pasta tuńczykowa, którą polubiła moja kuzynka od ryb stroniąca

- do podgryzania smażone na głębokim oleju cebulowe bhaji, zamiast chipsów na ten przykład – szybkie do przygotowania, jak wszystko tutaj
- jeśli już o głębokim oleju mowa… arabskie elqaimat – w sumie 15-20 minut pracy, serio

- paluszki! Przecież muszą być! Włoskie grissini, grubości kciuka, chrupiące i pachnące, i łatwe :)

Sałatki: - jęczmienna z czosnkiem

- jęczmienna z gotowanym bobem – kto go nie lubi, a można teraz kupić mrożony

- ryżowa warzywna

- coleslaw jesienny

- coleslaw z jabłek i selera
- z surowego kalafiora z sosem łososiowym – wiem, że głupio brzmi, ale jak smakuje, no i nikt ze znajomych takiej jeszcze nie podawał i jest ekspresowa
- gdybyście robili coś z kalafiorem, to jego głąb można wykorzystać do przygotowania lekkiej sałatki

- z kurczakiem i sosem łososiowym – można ją efektownie podać

Do tego wszystkiego przyda się jakieś pieczywo, proponuję banalnie proste bułki. Moment, nie popadać w panikę. Przepis jest niezawodny, autorstwa jeszcze bardziej niezawodnego Jamiego Olivera, tylko, że to przepis na podstawowe ciasto na pizzę :) Jeśli je robić tylko z mąki pszennej, to składniki w domu są zawsze. Długo stać przy garach nie trzeba. Uformowane bułeczki można spokojnie wstawić na kilka godzin do lodówki, niech sobie czekają na gości. Można przed pieczeniem bułki posypać czym tylko macie ochotę. Ba! Same mogą być jedną z głównych atrakcji wieczoru, wystarczy do nich masło czosnkowe, albo ziołowe, może jakaś zupa do popicia?

PS o tym dlaczego o tym panu tak dobrze się wyrażam, a jeszcze lepiej myślę

- do curry pasować będzie pieczywo naan – też proste i szybkie

- a do wszystkiego – czeskie rohliky – na drożdżach

Na słodko: - tarta Gainsborough – prosta jak konstrukcja cepa, ale jak efektowna ;)

- kruche ciastka kawowe

- muffinki, kakaowe polecam – można przerobić na kawowe, albo wrzucić do każdej przed pieczeniem czekoladkę nadziewaną alkoholem (18+)

- mini-muffinki korzenne – jeszcze pachnie trochę świętami, ale i pasuje doskonale do kawy

- jogurtowo-miodowa panna cotta – błyskawiczny deser, jeśli podać schłodzony i z owocami z nalewki…
- spektakularne całkiem są też miniserniki, zobaczcie

- ciasto bez/prawie bez pieczenia

Życzenia świąteczne

Mój przepis na święta? Zrobić wszystko, żeby spędzić je z ludźmi, którzy dbają o nas, tak jak my o nich (dysproporcje=zgrzyty). Zacząć przygotowywać wszystko duuuuuużo wcześniej, niż się wydaje rozsądne (mrozić, chłodzić…) – w ostatniej chwili zawsze wyskoczy coś nieoczekiwanego, co pokrzyżuje misterne nasze plany. Prezenty kupować okrągły rok, jak tylko zauważy się coś pasującego nam do danej osoby. Kupić, zapakować, opisać i do szafy. Nie to co ja w tym roku :D

Pierogi na święta – z rybą

Te pierogi z rybą zjadła ze smakiem nawet moja kuzynka (jedna z tych co to się Qz pieszczotliwie nazywamy), która ryb nie jada i basta! Wnioskować więc można, że nie tylko mnie smakowały z racji nieobiektywności, ale ludzkości krytycznie nastawionej wprzódy takowoż. Wiem, że początkowo to brzmi dziwnie - pierogi z rybą, pierogi z nadzieniem rybnym - ale świat piękny jest również dlatego, że można coraz to nowych rzeczy próbować. Qz moja rzeczona bierze z życia pełnymi garściami, od niedawna chyba, ale idzie jej doskonale – niedawno zasmakowała w paście z tuńczyka z limonką, wczoraj przemyciłam jej sałatkę z makrelą wędzoną – świat się kończy i to nie za sprawą ograniczonego ponoć (czasowo) kalendarza Majów.

Skąd mnie się umamiło dziwo takowe jak pierogi z rybą? Ano nie dalej jak kilka dni temu zoczyłam Ci ja na facebookowym profilu “Kuchnia staropolska” przepis na XIX-wieczną potrawę "Pierog z węgorza, miętuza, łososia, lub pstrąga”. Co prawda potem szło, że “takowe ryby sprawić należycie, oczyścić, wypłókać zimną wodą, wytrzeć serwetą, rozpłatać, odrzucić koście, skroić w cienkie plasterki, na blasie masła świeżego rozpuścić, posypać rybę zieloną pietruszką, nieco cebuli drobno usiekanej, utarta muszkatową gałkę, postawić na ogień, skoro zbieleje przewrócić na druga stronę…”, ale oczywiście zrobiłam po swojemu.

Nie żebym daleka była od dowierzania Centrum Badań nad Historia i Kulturą Wyżywienia (stacja naukowa Polskiego Towarzystwa Historycznego), które prowadzi profil, jeno taki mam jakiś ciąg nieodparty do wyrażania swoich zrywów samodzielnego myślenia. Nie mam pojęcia skąd u mnie one, ale są.

Wyszło kolejne danie, po pierogach ze śliwkami suszonymi i piernikiem “na winie”, które będzie od teraz gościć na zastawianym przeze mnie stole wigilijnym, gdzie by on nie stanął. Farsz doprawiłam tymiankiem, także dlatego, że tak ładnie mi nazwa właściwa pasuje do wieku przepisu (Macierzanka tymianek (Thymus vulgaris L.)), myślałam jeszcze nad estragonem, ale do pierogów wydał mi się zbyt delikatny. Mogę Wam nawet zdradzić, w których kawałkach każdej ryby jest najwięcej ości – w ostatnim (korzysta z tego, że tracimy czujność) i w tym którego się nie sprawdzi, bo się człowiek dał nabrać, myślał, że jak do tej pory nic nie znalazł, to już niczego nie znajdzie.

Z konkretów:
- użyłam ryby mrożonej, bo akurat miałam pod ręką,
- ryby, przed ugotowaniem jej na parze, nie rozmrażałam,
- ryby świeżej nie będzie potrzeba aż całego kilograma,
- lepiej wybrać rybę z małą ilością ości – nie trzeba będzie potem aż tyle szukać
- ugotować rybę, albo cały farsz przygotować – można dzień wcześniej,
- pierogi można zamrozić, surowe, albo obgotowane (dajcie znać w komentarzach jeśli chcecie dokładną instrukcję mrożenia pierogów),
- smakowały nam podane z kwaśną śmietaną.

 

Wigilijne pierogi z rybą
(ok. 70-80 szt.)

farsz:
1 kg mrożonej ryby (mało ości!)
pół czerstwej bułki
2 żółtka
2 łyż. bułki tartej
sól, pieprz, tymianek
czosnek – odrobina, albo ze 2 szczypty granulowanego

ciasto:
600 g mąki
400 ml wrzątku
2 łyżki oleju
szczypta soli
+ mąka do podsypywania

Nierozmrożoną rybę ugotować na parze, ja zrobiłam to w metalowym sitku powieszonym nad gotującą się wodą. Czerstwą bułkę namoczyć w wodzie, na której gotowana była ryba.

Można teraz nastawić już wodę na pierogi, jeśli robicie wszystko jednego dnia, akurat zdąży się zagotować. Potrzebny jest spory garnek osolonej wody i pokrywka, żeby kuchni nie zaparować.

W czasie, gdy ryba stygnie można zarobić ciasto na pierogi - mąkę wsypać do miski, posolić, dokładnie przemieszać rózgą (trzepaczką balonową), wtedy nie trzeba będzie mąki przesiewać dla napowietrzenia. Dolać olej i wrzątek. Zarobić ciasto drewnianą łyżką. Ostrożnie, bo gorące, a drewnianą, bo taka jest mocniejsza, nie pokrzywi się, trzonek długi – jest szansa nie poparzyć palców ;) Wymieszane z grubsza ciasto wyłożyć na stolnicę i zarobić. Ma być gładkie i miękkie, chowamy je pod miskę, albo do miski, tylko trzeba wtedy przykryć je wilgotną ściereczką, żeby nie obsychało.

Delikatnie przełożyć rybę na większą deskę do krojenia, wybrać wszystkie ości, zacisnąć kciuki mając nadzieję, że faktycznie wszystkie. W palcach połamać rybę na mniejsze kawałki i posiekać drobno. Dość sprawnie to idzie, jeśli się uformuje z ryby podłużny wałek i całość przesieka raz, tak jak widać na zdjęciu.

Posiekaną rybę przełożyć do miski. Bułkę namoczoną w wywarze odcisnąć, pokruszyć w palcach, doda do ryby, dołożyć też wszystkie pozostałe składniki farszu – żółtka, bułkę tartą, przyprawy i dobrze wymieszać. Może się zdarzyć, że farsz wyda się zbyt mokry, wtedy lepiej chwilę odczekać, bułka tarta wchłonie płyn. Może się zdarzyć, że farsz rzeczywiście będzie zbyt mokry, zbyt rzadki – wtedy można dosypać więcej bułki. Farsz gotowy.

 

1/3 ciasta rozwałkować, tak na 3 milimetry, na posypanej mąką stolnicy, wykrawać szklanką krążki. Najszybciej jest wykrawać krążki z całego płatu ciasta, na każdy wyłożyć porcję farszu i dopiero potem kleić. Sprawniej idzie jeśli co jakiś czas zanurza się palce w mące.

Pierogi gotować porcjami po kilka, wykładać np. na blaszkę od ciasta wysmarowaną olejem, albo bezpośrednio na półmisek do podania. Można mrozić, tak jak wcześniej pisałam, ugotowane i surowe, a podawać polane kwaśną śmietaną, maślanką, pewnie ze smażoną cebulką też będą smaczne, no ale w końcu to pierogi na postną jeszcze kolację wigilijną :)

Smacznego i oczywiście spokojnych i szczęśliwych świąt, gdybyście już nie mieli okazji przed Wigilią tu zajrzeć :)

 

Kiełbaski z warzywami na ostro – kolejny szybki obiad

Szybkie, lekkie, łatwe i przyjemne. O jedzeniu mowa :) W taką pogodę jak dziś, kiedy zimna mgła przenika do kości, mam ochotę zostać na zawsze zwinięta w kłębek w fotelu pod kocem, z dzbankiem świątecznej herbaty pod ręką i dobrą książką na kolanach, gotowanie dań zabierających dłużej niż 30 minut ani mi w głowie.

Książka wciąga, bo autorem jest Edward Morgan Forster, ale mogę się od niej oderwać na tyle długo, żeby bystry plan powstał w głowie. Dobre kiełbaski cielęce czekają w lodówce, szuflada pełna warzyw, zawsze jest kilka puszek pomidorów i fasoli… Esencjonalny bulion pomrożony w małych porcjach… Hmm…

 

Kiełbaski z warzywami na ostro

1-2 łyż. tłuszczu do smażenia
1 spora cebula
1-2 ząbki czosnku
1-2 marchewki
1-2 pasternaki/pietruszki
ew. 1-2 łodygi selera naciowego
1 puszka pomidorów bez skórki
1 puszka białej fasoli
500 g dobrych kiełbasek cielęcych
1 szkl. bulionu/wody

sól, pieprz
tabasco

Obrać i oczyścić wszystkie warzywa. Cebulę pokroić w piórka.

Rozgrzać spory garnek, do rozgrzanego dodać tłuszcz i cebulę, lekko osolić i smażyć, co jakiś czas mieszają, ale tak bez nerwicy :) Marchew i pasternak pokroić na półplasterki. Jeśli używa się również selera naciowego, to pokroić do w plasterki. Dodać do garnka i zesmażyć delikatnie z cebulą.

Do podsmażonych warzyw dodać pomidory z puszki. Swoje zawsze rozgniatam w ręce nad garnkiem i dolewam sos/zalewę. Całość trzeba przemieszać, zeskrobać z dna garnka, to co ew. do niego przywarło, tam jest ukryte dużo smaku :) Dodać jeszcze opłukaną fasolę, a na koniec bulion, albo wodę. Doprawić solą, pieprzem i odrobiną tabasco.

Kiełbaski pokroić w mniejsze kawałki i dołożyć do garnka. Zamieszać, przykryć szczelnie pokrywką i zostawić na 10-15 minut w spokoju.

Na koniec wystarczy tylko tylko sprawdzić smak, ew. doprawić jeszcze trochę, a gdyby sos był dla Was zbyt rzadki – odparować nadmiar płynu gotując całość jeszcze chwilę, ale bez przykrycia.

Gotowe :) Tę potrawę można podać z tostami, świeżą bagietką, kaszą kuskus – czymś mało kłopotliwym, żeby szybciej móc wrócić pod koc, do książki :)

Smacznego!

 

Mikołajkowe konkurs książkowy - zwycięzca

Dzień dobry w ten piękny słoneczny dzień :)

Nie wiem czy czytaliście wpisy  pod postem konkursowym i na FB, sama przeczytałam wszystkie kilka razy. Donoszę uprzejmie, że moją całkiem subiektywną, prywatną i nieuzasadnioną decyzją książka powędruje do Kasi. Kasię poproszę o przesłanie ma adres e-mail przyduzymstole[małpa]yahoo[kropka]co[kropka]ukadresu do wysyłki, a Was zapraszam  do przeczytania jej wpisu. Nie zapominajcie tu zaglądać - kolejne książki już niedługo :) Miłego dnia!

"Może się nie odznaczę zbytnio ale mnie zaskoczyła książka powszechnie znana "Pachnidło"! Niestety zabrałam się za nią dopiero po filmie jednak książka jest tak inna dla mnie w odczuciach , że można potraktować film jako jedynie podobna historie. Dla mnie dobór słów jest tak wysmienity, że każde słowo ma znaczenie i maluje obraz sytuacji. Przeczytałam wiele książek, ale żadna tak małą garstką słów nie opisywała tak trafnej esencji treści. Kolejnym argumentem za jest ta specyfika tej powiesci. Ta odmienna historia, ten niespotykany dotąd pomysł. Jest w niej coś odpychającego - ten strach przed innością, a mimo to ta fascynacja innym odczuwaniem zmysłów. Ta książka zmienia spojrzenie na świat, znów odnajduje w nim to piekno o którym zapominamy. To w niej mnie tak zaskoczylo nie wiedziala tylko ze az tak bo nie spodziewałam sie niczego specjalnego."

13 grudnia o 22:42

Piernik z bakaliami, szybki, łatwy i z tego co pod ręką

Mam Ci ja sporo znajomych, których pieszczotliwie piernikami nazywam. Tak, są starsi ode mnie, chociaż ostatnio to nie tak łatwo jak kiedyś ;), ale to nie dlatego. Nazywam ich tak, bo każdy z nich jest jak piernik – im starszy tym lepszy. Nie żeby miękki od razu, lepszy, jakościowo lepszy, smaku i smaczku nabiera. I nie sposób się oprzeć takiej znajomości, tak wciąga. Niby schowany piernik w pudełku na drugim końcu mieszkania, ale myśli się o nim tak, że czuć jego zapach , choć technicznie to niemożliwe. Wiecie o czym mówię? Mam Ci ja takiego znajomego, który lubi jak go piernikiem nazywam, bo to znaczy, że doceniam jego piernikowate zalety i sama się nie zmieniam, dalej mu tym jego wiekiem macham przed oczyma, chociaż… Co ja Wam będę opowiadać.

Piernik, o którym Wam dziś chciałam napisać, to wynik wielu przeróbek. Oryginalny przepis sama już nie wiem jaki do końca był, pamiętam tylko, że na ciasto z dynią :) Piekę go zawsze z podwójnej porcji, bo wtedy ciasto doskonale mieści się w mojej silikonowej formie na 6 szt. (6 szt. 14x8x5 cm), albo w 3-4 keksowe formy aluminiowe (22x9x7 cm). Błagam – nie pytajcie “czy mierzone u podstawy, czy na górze formy” – to 2-3 cm różnicy naprawdę nie ma najmniejszego znaczenia. Gotowanie to przyjemność ma docelowo być, czarowanie i twórcza inwencja, a nie zadanie domowe z fizyki, matematyki, czy czego tam jeszcze kto nie lubił :)

Piękne w tym pierniku jest to, że samemu dużo można. *Czy dodamy  upieczoną i zmiksowaną dynię, czy akurat czytamy “Howards End”, nie mamy czasu ni ochoty dyni piec i zamiast niej damy ugotowane i ubite z maślanką ziemniaki, czy zmiksujemy przejrzałe banany z kawałkiem jabłka, to i tak się uda* :) Mam w planie przetestować jeszcze wersje ze startymi na drobnych oczkach tarki warzywnej marchwią, pasternakiem, burakami. Brzmi jak szaleństwo? Dobrze. Niech w gotowaniu będzie trochę pozytywnego szaleństwa. Nie wiem kiedy obiad dla rodziny stał się obowiązkiem, ale to dla wielu był koniec zabawy. “Jeszcze ooobiad muuuszę ugotować…”. Nie musisz, świat się nie skończy jak obiadu nie będzie! Nie mają obiadu niech jedzą tosty/pizzę/rozmrożą sobie coś. Nie masz fig, daktyli i migdałów? To daj śliwki, rodzynki i orzechy włoskie. Może nie będzie smakowało tak samo, ale też będzie pysze, domowe i podane z uczuciem!

Ciasto można przechowywać 2-3 tygodnie zawinięte w papier i schowane do worka foliowego, albo zamrożone, albo rozdać przyjaciołom i upiec sobie kolejną porcję :)

 

Piernik z bakaliami, szybki, łatwy i z tego co pod ręką

1,5 szkl. cukru
200 g masła (margaryny pół na pół ze smalcem) w temp. pokojowej
2 jajka

2,5 szkl. mąki
2 łyżeczki sody
2 łyżeczki cynamonu
1 łyżeczka zmielonych goździków
1 łyżeczka zmielonych ziaren kardamonu
solidna szczypta soli

*450 ml do wybru
- puree z dyni
- puree z ziemniaków wymieszane z maślanką czy jogurtem (w stosunku 3:1 mniej więcej
- zmiksowane przejrzałe banany*

w sumie 3 szkl. posiekanych bakalii (zazwyczaj objętość maleje z 1,5 do 1 szkl. po pokrojeniu)
praktykowane przez mnie zestawy to:
- szkl. orzechów włoskich, 1,5 szkl. fig (ok. 200 g), 3 banany
- 1,5 szkl. śliwek suszonych , 1 szkl. rodzynek, 1 szkl. daktyli
- 1 szkl. daktyli, 1,5 szkl. fig, 1 szkl. orzechów włoskich
- po 1,5 szkl. suszonych jabłek, śliwek, moreli

cukier puder do posypania

Na początek istotne jest, żeby piekarnik nagrzać do temperatury 180°C i zapodać sobie dobrą płytę, mnie do tego ciasta podpasowało AC/DC Back in Black i Iron Man 2.

Zmiksować miękki tłuszcz z cukrem i jajkami, tak wszystko razem, bez zbędnych ceregieli :) Cukier powinien się rozpuścić, masa może wyglądać na zwarzoną, ale nie musi.

W osobnej misce rózgą (trzepaczką balonową) wymieszać mąkę i zmielone przyprawy, napowietrzy to mąkę i nie trzeba będzie jej przesiewać.

Do masy z tłuszczem, miksując na wolnych obrotach, na przemian dodawać po łyżce produktów suchych i mokrych. Na sam koniec wmieszać łyżką pokrojone bakalie. Przełożyć do przygotowanych foremek zostawiając 2-3 cm wolnego miejsca w każdej. Jeśli foremki nie są silikonowe, to można je albo nasmarować tłuszczem i obsypać bułką tartą/kaszą manną, albo wyłożyć papierem do pieczenia.

Piec 40-50 minut, w zależności od wielkości foremek, kondycji piekarnika. Test patyczkiem pomoże Wam stwierdzić “czy już”, chociaż na dobrą sprawę, jeśli piekarnik nie szwankuje, włoży się ciasto do dobrze nagrzanego piekarnika i nie otwiera jego drzwiczek przez pierwsze 20-30 minut pieczenia, to można oceniać “czy już” po kolorze ciasta, zapachu i naciskając delikatnie palcem ciasto na środku.

Gotowe zostawić na 10 minut na kratce do studzenia ciast/ek, delikatnie wyjąć z formy i zostawić do wystygnięcia.

PS jak Wy sprawdzacie “czy już”?

 

Mikołajkowy prezent dla Was – konkurs

Dostałam wczoraj prezent od Mikołaja, co prawda przez pośrednika o innym nieco imieniu, ale równie miłego. Okazuje się, że jeśli panowie znają nas dobrze, to trafiają z prezentem w dziesiątkę :) Mój prezent wygląda jak wypasiony obiektyw i można się z niego napić kawy, która szybko nie wystygnie. To nie jest 2 w 1, to dużo w jednym, cieszę się jak dziecko :)

Mam prezent i ja dla Was – książkę Trudi Canavan “Nowicjuszka”. Tak, wiem, że to druga część trylogii. Mam nadzieję zachęcić osobę, która ją dostanie, i Was również, do przeczytania całości. Wbrew temu co głosił mój polonista z liceum, książka nie musi być epopeją narodową, żeby w cudowny sposób przekazać wiele prawd. Na okładce może i widać zakapturzoną postać, jak to w przypadku wielu książek fantasy się zdarza, ale autorka w niezwykle celnie oddała… he! Nie powiem Wam. Niecierpliwi mogą sobie doczytać na blogu Wiktorii “Arii” Korzeniewskiej. Cierpliwi mogą mi uwierzyć, że to bardzo mądre książki, mądrze mądre, nieciężkie, niemiałkie, rzutkie raczej, jeśli wiecie o czym mówię ;)

Jak ode mnie tę książkę można dostać? Kurierem, ale najpierw trzeba dać sobie szansę i pod tym wpisem, alebo na tablicy Przy Dużym Stole na FB, napisać krótko (albo niekrótko) o książce, która Was zaskoczyła. Czekam do niedzieli, do 22:00. Informację o tym, kto dostanie książkę podam do poniedziałku rano i poproszę wybraną osobę o podanie adresu do wysyłki na e-mail przyduzymstole[małpa]yahoo[kropka]co[kropka]uk. Prawie zapomniałam – przewiduję ew. dwie nagrody pocieszenia, na wypadek, gdybym się nie mogła zdecydować ;) Nie trzeba polubić profilu bloga na FB, ale będzie mi miło, jeśli czasem do mnie jeszcze zajrzycie.

Kolejny szybki obiad – quiche albo tarta ze szpinakiem i serem feta

Spolszczony kisz, czyli quiche, ale mało kto wie o czym mówię, jak użyję tej nazwy. Spotkaliście się z nią? Zupełnie inna bajka czym się tarta od quiche różni, ale roboczo uprościć temat proponuję i założyć, ze tarty mogą być wytrawne lub słodkie, składniki CZASEM łączone są masą jajeczno-śmietanową, a quiche - ZAWSZE wytrawne i zawsze elementem łączącym nadzienie jest mieszanina jajek i śmietany. Jedną z cudownych właściwości tart i quiche jest to, że są smaczne na gorąco i na zimno, można je więc przygotować z wyprzedzeniem. Można też przycwaniaczyć po całości i podpiec zawczasu sam spód, a wykończyć kiedy potrzeba. Podpieczone i wystudzone spody można też zamrozić!

Jak zapewne się domyślacie wracam do żywych. Jeszcze się taki nie narodził, co by mnie zniszczył, albo chociaż od gotowania i karmienia powstrzymał :D Umówmy się, jak już trzeba jeść, żeby żyć, to będę to robić z jako taką klasą. Przynajmniej do momentu, aż wymyślę jak oddychać w takiż sposób ;) Wracanie do żywych ma docelowo objawić się miłą dla oka, i mam nadzieję, że dla Was również, częstotliwością wpisów i kilkoma konkursami, w których będziecie mogli nabawić się książek. Już jutro “Nowicjuszka” Trudi Canavan, a w przyszłym tygodniu którąś z książek Wydawnictwa Dobre Historie. Znacie? Poznajcie, świetlaną przyszłość im przepowiadam.

Do rzeczy – tradycyjnie zarówno tarty, jak i quiche robi się na cieście kruchym albo francuskim. Tradycyjnie wolę tradycyjnie, ale tym razem chodziło mi o to, żeby tego ciasta było mało, ale jednak dawało radę trzymać wszystko w ryzach – padło więc na ciasto francuskie. Zupełnie nieortodoksyjnie, przyznaję. Gdybyście pragnęli ciasta grubszego, to zapraszam po przepis na ciasto kruche, który mnie jeszcze nigdy nie zawiódł. W tym wypadku użyłam go do tarty z brązowymi pieczarkami, ale używam zawsze właśnie tego. Pochodzi z książki “When French women cook – a gastronomic memoir” autorstwa Madeleine Kamman (tutaj można podejrzeć kawałki), do quiche potrzebna będzie tylko połowa, ale jako że kruche ciasto w lodówce/zamrażalce zawsze powinno być, to można sobie drugą połowę mieć “na zaś” bliżej nieokreślone. Przyda się, przyda – nagrzany piekarnik, przegląd zapasów albo resztek i można w 20 minut wyczarować cuda.

 

Quiche albo tarta ze szpinakiem i serem feta

rolka ciasta francuskiego 275 g
250 g (standardowy woreczek) świeżego szpinaku
135 g (ok. pół kostki) sera typu feta
8 jajek
170 g (pół dużego) jogurtu greckiego
sól, pieprz, gałka muszkatołowa, czosnek

ew. czyli rozpustnie i nadprogramowo całkiem, wymiennie:
1-2 szkl. kawałków upieczonej/ugotowanej dyni
albo tuńczyka z zalewy
krótko przesmażone kawałki cukinii
suszone pomidory z oleju
garść orzechów – zaszaleć można :)

 

Rozgrzać piekarnik do 200°C.

Zagotować ok. 2 litrów wody. Szpinak wypłukać w misce z zimną wodą, przełożyć na durszlak, wylać wodę i do tej samej miski nalać wrzątku. Sparzyć w nim szpinak, ma zwiotczeć, nic więcej. Znów na durszlak z nim, tym razem trzeba go osuszyć naprawdę solidnie, nawet wycisnąć, jak już przestygnie.

Przygotować okrągłą formę (moja ma średnicę 27 cm), wyłożyć ją ciastem. Najłatwiej chyba z rozłożonego ciasta wyciąć okrąg za wzór używając dna formy. Z reszty ciasta wyciąć paski i wyłożyć nimi brzegi, niech zachodzą na brzegi formy, złączenia kawałków ciasta docisnąć palcem. Z resztek można wyciąć listki/gwiazdki, motylki i na koniec sam ułożyć je na wierzchu. Nakłuć ciasto widelcem, jeśli forma silikonowa, to nie na wylot :) Jeśli forma jest silikonowa to w przenoszeniu jej dobrze pomóc sobie deską do krojenia, albo blaszką obróconą do góry nogami. Podpiec ok. 5-7 minut. Na dnie pewnie uformuje się malowniczy bąbel z ciasta, brzegi może trochę opadną, ale nic to. Ew. bąbel uklepujemy znów na dnie robiąc przy tym fachową minę.

Szpinak rozłożyć w miarę równomiernie na podpieczonym cieście. Na to skruszyć w rękach fetę i ew. wyłożyć któryś z rozpustnych dodatków nieobowiązkowych. Całość oprószyć malowniczo solą, pieprzem i ew. czosnkiem, jeśli używacie granulowanego. Sama wolę ząbek czosnku, drobniutko posiekany, dorzucić do masy jajecznej.

Jajka rozkłócić rózgą w misce razem z jogurtem, jeszcze odrobiną przypraw. Masę delikatnie wylać na resztę składników już wyłożonych w formie. Ozdobić kawałkami ciasta i do piekarnika. Zmniejszyć temperaturę do 180°C. Po około 20 minutach można zacząć zaglądać do piekarnika. Wierzch powinien się zezłocić, a sam środek masy nie powinien być płynny, tylko przypominać z konsystencji ściętą galaretkę :)

Gotowe :) Smaczne na gorąco i na zimno. Wytrzyma w lodówce 2-3 dni.

Smacznego!